Η Θεά Ήρα.

Η Ήρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές του αρχαίου ελληνικού Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία, θεά των ουρανών, προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων, ιδιαίτερα, γυναικών και προσωποποίηση της συζυγικής πίστης. Ταυτιζόταν κατά την Ρωμαϊκή Μυθολογία με τη θεότητα Γιούνο ενώ στην Ετρουσκική με την θεότητα Ούνι.

Η Ήρα αγαπήθηκε, λατρεύτηκε και τιμήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες, στη ψυχή των οποίων, η αγέρωχη αυτή γυναικεία παρουσία, ήταν απόλυτα δικαιωμένη.
Η ίδια κατείχε μια εντελώς ξεχωριστή, ζηλευτή θέση ανάμεσα στους Ολύμπιους θεούς. Ήταν εκείνη που απομυθοποιούσε, στα μάτια των Ελλήνων, την εξουσία του άντρα αφέντη, του κύρη, του συζύγου. Εκείνη που μπροστά της ο πανίσχυρος κυρίαρχος του σύμπαντος ξεγυμνωνόταν τη δύναμή του κι ένιωθε φόβο κάθε φορά που αντιμετώπιζε τις επιθέσεις της.
Στο όνομα της Ήρας, η Γυναίκα έπαιρνε την εκδίκησή της από τον Άντρα, στα πλαίσια μιας καλά οργανωμένης ανδροκρατούμενης κοινωνίας.

Είναι η πιστή και αφοσιωμένη, η τρυφερή γυναίκα, αλλά και η δυναμική και πολυμήχανη, εριστική και γκρινιάρα, καταπιεστική και ζηλόφθονη, παθιασμένη και εκδικητική σύζυγος. Ζηλεύει παράφορα, μισεί και εκδικείται παθιασμένα. Η ζήλια, άσβεστη φλόγα, της καίει τα σωθικά και της τριβελίζει το μυαλό. Η εκδίκησή της, αφρισμένη κατεβασιά, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Μάχεται, αγωνίζεται απεγνωσμένα για ό,τι δικαιωματικά της ανήκει, για το αντικείμενο του πόθου της.Ο γάμο της Ήρας και του Δία κυμαίνεται σε ένα πεδίο διαρκούς αντιπαλότητας, αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων. Ο βασιλιάς θνητών και αθανάτων, Δίας, κατατρέχεται ασταμάτητα από μια ζηλόφθονη και εκδικητική σύζυγο και να καταφεύγει σε τεχνάσματα και μηχανορραφίες για να αποφύγει τις θυελλώδεις εκρήξεις της οργής της.

Συχνά η Ήρα περιγραφόταν ή απεικονιζόταν κρατώντας κάποιο σκήπτρο ως σύμβολο κυριαρχίας ή έχοντας στα χέρια της ρόδι (σύμβολο γονιμότητας). Άλλα γνωστά σύμβολα της Ήρας ήταν το παγώνι, ο κούκος που συμβόλιζε τον ερχομό της άνοιξης και διάφορα λουλούδια και φυτά που συμβόλιζαν την ευλογία της φύσης.

Η γέννηση της βασίλισσας των θεών
Η γέννηση της τοποθετείται στη Σάμο και κατ` άλλους στη Στυμφαλία ή στην Εύβοια. Η μοίρα της δεν ήταν διαφορετική από αυτή των αδερφών της. Ο ανελέητος Κρόνος την κατάπιε, προσπαθώντας να μην εκπληρωθεί το πεπρωμένο του, να μην χάσει το θρόνο του από ένα από τα παιδιά του. Μόνο όταν η πολυμήχανη Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα, να ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε η Ήρα, μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια της, ξαναείδε το φως.

Σύμφωνα με τον Όμηρο, η θεά ανατράφηκε από τον Ωκεανό και την Τηθύ. Άλλοι ισχυρίζονταν ότι την είχε αναθρέψει ο Τήμενος, γιος του Πελασγού ή οι Ώρες ή ότι έμενε κοντά στις κόρες του Αστερίωνα στο Άργος.
Ο Όμηρος την αποκαλούσε «βοώπι», «πότνια», «λευκώλενον», «πρέσβα θεά, θυγατέρα μεγάλοιο Κρόνοιον».

Τρελός από έρωτα για την αδερφή του ο Δίας
Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας τη ζήτησε σε γάμο. Εκείνη τον απέκρουσε με περηφάνια. Τρελός από έρωτα για την αδερφή του ο Δίας δεν παραιτήθηκε από τους σκοπούς του. Μηχανεύτηκε ένα τέχνασμα που ήταν αδύνατο ακόμη και για την πανίσχυρη και περήφανη Ήρα να αντισταθεί.

Μια βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, μεταμορφώθηκε σε κούκο, που έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Η θεά λυπήθηκε το μισοπαγωμένο πλασματάκι. Έσκυψε, το πήρε στην αγκαλιά της, το χάιδεψε με τα τρυφερά της χέρια και το ζέστανε στους παρθενικούς της κόρφους. Τότε ο βασιλιάς των θεών πήρε την πραγματική του μορφή.
Μεγαλόπρεπος, επιβλητικός, πανίσχυρος και ακαταμάχητος, εξουδετέρωσε και τις τελευταίες ικμάδες αντίστασης της θεάς. Η Ήρα νικήθηκε, υποτάχτηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού πρώτα εξασφάλισε «υπόσχεση γάμου».
Ο γάμος τους έγινε με θεϊκή λαμπρότητα. Η ζωή τους όμως δεν ήταν πάντοτε ευτυχισμένη. Αντίθετα, ήταν τρικυμιώδης και πολυτάραχη, όπως, άλλωστε, θυελλώδης υπήρξε και ο έρωτάς τους. Οι αλλεπάλληλες εκρήξεις οργής και ζήλιας της θεάς και οι συχνοί καβγάδες ανάμεσα στο θεϊκό ζευγάρι, έτρεφαν τη φαντασία των αρχαίων Ελλήνων και αποτελούσαν προσφιλείς διηγήσεις και αναγνώσματα.

Εκείνος, υπερόπτης, άστατος και άπιστος σύζυγος, τσάκιζε συχνά την αξιοπρέπειά της και πλήγωνε ανεπανόρθωτα τη γυναικεία περηφάνια της. Δε δίσταζε, μάλιστα, να καυχιέται, μπροστά της, για τις αμέτρητες περιπέτειές του με θεές και θνητές.
Εκείνη, αδάμαστη και αγέρωχη, επικαλούνταν την τιμημένη καταγωγή της και πρόβαλλε τα αναφαίρετα δικαιώματά της -την ιδιότητά της, της νόμιμης συζύγου.

Πρότυπο άστατου και άπιστου συζύγου ο Δίας, ομολογεί, μέσα από τους στίχους του Ομήρου, ότι ποτέ του δεν αγάπησε, ούτε πεθύμησε άλλη γυναίκα, όσο τη μεγαλόπρεπη Ήρα.

Από την ένωσή της με τον Δία η Ήρα έφερε στον κόσμο την Ήβη, τη θεά της νεότητας, και τον Άρη, τον αιμοβόρο και κοσμοχαλαστή θεό του πολέμου. Σύμφωνα με τον Όμηρο γεννήθηκε και ο Ήφαιστος, ενώ κατά τον Ησίοδο η Ήρα γέννησε μόνη της τον Ήφαιστο, χωρίς τη συμμετοχή του Δία. Κατ` άλλους, και η Ειλείθυια, μητέρα των ωδινών, και η Έριδα, θεά της διχόνοιας και της αμάχης, ήταν παιδιά της Ήρας και του Δία.

Απόγονοι της Ήρας ήταν και, οι Κάδμειοι (ανάμεσά τους ο θεός Διόνυσος), οι Πελοπίδες (ο Αγαμέμνονας, ο Μενέλαος, ο Θησέας, ο Αίγισθος, ο Ορέστης, η Ηλέκτρα, η Ιφιγένεια, ο Αμφιτρύωνας, η Αλκμήνη, ο Ευρυσθέας, ο Ιόλαος, ο Ηρακλής) οι Θεστιάδες (η Αλθαία, η Λήδα, ο Μελέαγρος, η Δηιάνειρα, οι Διόσκουροι, η Ωραία Ελένη, ο Αμφιάραος), ο Ασκληπιός, οι Παλικοί, ο Αιγέας και ο ληστής Περιφήτης.

Η οργή της Ήρας
Η Ήρα, περνούσε συχνά στην αντεπίθεση. Ο Δίας όμως της έδινε αφορμές ασταμάτητα. Μανιασμένη εκείνη και ανήμπορη να εκδικηθεί προσωπικά τον άπιστο, έστρεφε την οργή της ενάντια στις δύστυχες αντίζηλές της. Σκληρή και ανελέητη έπεφτε πάνω στα αθώα θύματα η θεϊκή τιμωρία.
Κάποιες από τις πιο γνωστές περιπτώσεις είναι αυτή με τη Λητώ, κόρης του τιτάνα Κοίου και της Φοίβης, αντιμετώπισε την εκδικητική μανία της θεάς. Παρά τις προσπάθειες της Ήρας, έφερε, τελικά, στον κόσμο τον Απόλλωνα και την Άρτεμη, παιδιά της παράνομης ένωσής της με τον Δία.

Η πανέμορφη Ιώ, κόρη του Ίναχου, βασιλιά τους Άργους, δεν κατόρθωσε να αποφύγει την οργή της Ήρας. Η Ήρα είχε αναθέσει στον Άργο, που είχε εκατό μάτια να την επιτηρεί και ο Δίας προσπάθησε να τη σώσει μεταμορφώνοντάς την σε αγελάδα. Όμως η ζηλιάρα Ήρα την καταδίωξε με μία μύγα σε ολόκληρη τη γη, μέχρι που έφτασε στην Αίγυπτο, όπου ο Δίας της έδωσε την αρχική της μορφή και γέννησε τον Έπαφο, τον οποίο είχε συλλάβει με ένα απλό άγγιγμα του χεριού του Δία.

Η τραγική Σεμέλη, κόρη του βασιλιά των Θηβών Κάδμου, ήταν ένα ακόμη θύμα της οργής της θεάς. Φριχτός θάνατος, μέσα στις φλόγες, περίμενε την άμοιρη θνητή, που τόλμησε να μοιραστεί το παρθενικό της κρεβάτι με το βασιλιά των αθανάτων. Το παιδί που είχε στα σπλάχνα της σώθηκε από τον Δία, ο οποίος το έραψε στο μηρό του και, όταν συμπληρώθηκαν οι εννιά μήνες, γεννήθηκε ο θεός Διόνυσος. Η παράφορη όμως μανία της Ήρας στράφηκε και ενάντια στα παιδιά των αντίζηλών της.

Τον Ηρακλή, αν και είχε το όνομά της, τον καταδίωξε σε όλη του τη ζωή. Στην αρχή οι Μοίρες και η Ειλείθυια, ύστερα από απαίτηση της Ήρας, δεν άφηναν την Αλκμήνη, (τη μητέρα του Ηρακλή) να γεννήσει. Όταν τελικά η Αλκμήνη κατάφερε να γεννήσει ύστερα από τη βοήθεια της Γαλινθιάδος, η θεά έστειλε στην κούνια του νεογέννητου παιδιού δύο φίδια για να το πνίξουν, κατά τραγική, όμως τύχη, έμελλε να είναι η Ήρα εκείνη που πρόσφερε την αθανασία στο νόθο παιδί του άντρα της. Από την αντιπάθειά της για τον Ηρακλή είχε τιμωρήσει και το Φιλοκτήτη ο οποίος είχε ανάψει την πυρά που έκαψε τον Ηρακλή, λυτρώνοντάς τον έτσι από τους πόνους.
Όταν ο Ηρακλής ήταν μικρός, ο Δίας τον είχε αποθέσει πάνω στο στήθος της για να τη θηλάσει, ενώ εκείνη κοιμόταν. Το παιδί θήλαζε με τέτοια δύναμη ώστε η θεά δεν άντεξε τον πόνο και το πέταξε από πάνω της. Το γάλα που χύθηκε σχημάτισε το Γαλαξία. Μετά την αποθέωση του Ηρακλή, η θεά συμφιλιώθηκε μαζί του και του έδωσε για σύζυγο την κόρη της Ήβη.

Ο Ομηρικός Ύμνος στον Απόλλωνα και ο Στησίχορος υποστήριζαν ότι η Ήρα οργισμένη από τη γέννηση της Αθηνάς είχε γεννήσει, χωρίς ανδρική επαφή, τον Τυφώνα ή Τυφωέα, αντίπαλο του Δία κατά τη Γιγαντομαχία, ενώ ο Ησίοδος υποστήριζε ότι τον είχε γεννήσει η Γαία με τη βοήθεια της Ήρας.

Επίσης από ζήλια είχε μεταμορφώσει την Καλλιστώ σε αρκούδα, την οποία σκότωσε η Άρτεμις.

Κάποτε η Ήρα εγκατέλειψε το Δία και ζούσε στην Εύβοια. Ο Κιθαιρώνας συμβούλεψε το Δία να κατασκευάσει μια κούκλα από ξύλο (δρύινη), να της φορέσει νυφικό, να την ανεβάσει σε άμαξα και να αναγγείλει σε όλον τον κόσμο ότι παντρευόταν την Πλαταία, κόρη του Ασωπού. Η Ήρα έσπευσε στον τόπο, αποκάλυψε την κούκλα, την έκαψε και συμφιλιώθηκε με το Δία.

Ηφαιστος
Θέλοντας να εκδικηθεί τον άστατο Δία, για τα αμέτρητα νόθα που έσπερνε, η Ήρα θέλησε να φέρει στον κόσμο τα δικά της παιδιά, τα παιδιά που θα γεννιούνταν χωρίς τη σαρκική της ένωση με τον Δία. Ο Ήφαιστος, κατά το μύθο, υπήρχε στα σπλάχνα της θεάς πριν την ένωσή της με τον Δία. Ήταν όμως τόσο άσχημος και περίγελος των θεών, που η Ήρα τον γκρέμισε στη θάλασσα, όπου τον έσωσαν η Θέτιδα και η Ευρυνόμη και τον μεγάλωσαν. Το φοβερό εκείνο πέσιμο τον άφησε για πάντα «σακάτη και στραβοπόδαρο», γι` αυτό και ποτέ δε συγχώρεσε την άστοργη μητέρα του. Την έδεσε σε θρόνο ολόχρυσο, με αόρατα δεσμά και μονάχα ο Δίας κατόρθωσε να την ελευθερώσει από την ατιμωτική τιμωρία.
Αν και άστατος σύζυγος ο Δίας, δεν ανεχόταν κανέναν να ερωτοτροπεί με την πανέμορφη Ήρα. Σκληρή και αμείλικτη τιμωρία περίμενε τους επίδοξους εραστές της βασίλισσας των θεών.

Κένταυρος
Ο Ιξίονας, κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας που του παρείχε ο Δίας, προσπάθησε να πλησιάσει με ερωτικές διαθέσεις την Ήρα. Η τιμωρία του Δία ήταν σκληρή. Έδωσε σε μια Νεφέλη το σχήμα της Ήρας και ο μεθυσμένος Ιξίονας ζευγάρωσε μ` αυτή.
Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Κένταυρος. Μη συγχωρώντας την αχαριστία ο Δίας, καταδίκασε τον Ιξίονα να δεθεί πάνω σε φλεγόμενη ρόδα που στριφογύριζε ασταμάτητα στον αέρα.

Το μήλο της Έριδος
Αν και η Ήρα δεν ήταν γνωστή σαν πολεμική θεά, στάθηκε στο πλευρό των Ελλήνων κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου. Η μνησίκακη και εκδικητική θεά ποτέ δεν ξέχασε την προσβολή του Πάρη, του επιπόλαιου βασιλόπουλου που προτίμησε τον έρωτα, από την ισχύ που του πρόσφερε η Ήρα.

Ο μύθος λέει ότι όταν ο Δίας οργάνωσε μια δεξίωση στο Όλυμπο, για να τιμήσει τους γάμους του Πηλέα με τη Θέτιδα, κάλεσε όλους τους θεούς, τις θεές και τους ημιθέους εκτός από την Έριδα, τη θεά της διχόνοιας. Για εκδίκηση, η Έριδα εμφανίστηκε απρόσκλητη και πέταξε ένα χρυσό μήλο που έγραφε πάνω του τη λέξη «καλλίστη», δηλαδή «για την ομορφότερη», μέσα στη δεξίωση, προκαλώντας έτσι διένεξη ανάμεσα στις θεές για το ποια εννοούσε το μήλο.
Τελικώς κυρίως διεκδίκησαν το μήλο η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη. Ζήτησαν από τον Δία να επιλέξει τη μία από αυτές. Ο Δίας, μη μπορώντας να αποφασίσει, επέλεξε τον Πάρη να κρίνει.

Συνοδευόμενες από τον Ερμή, οι τρεις θεές πλησίασαν τον Πάρη. Αμέσως προσπάθησαν να τον δωροδοκήσουν:
Η Ήρα του προσέφερε πολιτική δύναμη για όλη την Ασία και πλούτη.
Η Αθηνά, ικανότητα στη μάχη και σοφία.
Η Αφροδίτη, τέλος, του προσέφερε την Ωραία Ελένη, την ομορφότερη γυναίκα πάνω στη Γη.

Ο Πάρης τελικά επέλεξε την Αφροδίτη.

Ο Τειρεσίας και η τύφλωση του από την Ήρα
Σε έναν καυγά του ζευγαριού, η Ήρα κατηγορούσε τον Δία ότι δεν επιθυμούσε πια την ίδια, επειδή σπαταλούσε την ενέργειά του στις άλλες γυναίκες. Για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ο πατέρας των Θεών, υποστήριξε πως ο λόγος που την απέφευγε ήταν ότι οι γυναίκες απολάμβαναν τον έρωτα περισσότερο από τους άντρες και αυτό τον έκανε να χάνει το ενδιαφέρον του.
Η Ήρα έγινε έξαλλη με τη δικαιολογία του συζύγου της και υποστήριξε ότι κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν ίσχυε, αλλά στην πραγματικότητα συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο. Οι άντρες αισθάνονταν περισσότερη ηδονή από τις γυναίκες.

Ο διάλογος οδηγήθηκε σε αδιέξοδο και η διαφωνία δεν λυνόταν. Έτσι οι δύο θεοί αποφάσισαν να απευθυνθούν στον Τειρεσία, ο οποίος είχε ζήσει στο παρελθόν και ως γυναίκα και θα μπορούσε να απαντήσει με σιγουριά.

Ο Τειρεσίας όταν άκουσε το ερώτημα, χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησε: «Αν η ηδονή ήταν χωρισμένη σε δέκα μέρη, το ποσοστό που αντιστοιχούσε στην γυναίκα ήταν εννιά και στον άντρα, μόνο ένα!»

Η απάντησή του, δικαίωσε τον Δία και εξόργισε την Ήρα, η οποία για να τον τιμωρήσει τον τύφλωσε. Ο Δίας τότε, για να εξιλεωθεί, μιας και απαγορευόταν να πάρει πίσω την πράξη ενός άλλου Θεού, έδωσε στον Τειρεσία τη μαντική ικανότητα. Αφού ο Τειρεσίας δεν μπορούσε να δει, ο Δίας τον έκανε να μπορεί να «βλέπει» τα μελλούμενα. Επίσης του χάρισε ζωή για εφτά γενιές…

Γιατί ο Τειρεσίας είχε ζήσει και ως γυναίκα; Σύμφωνα με τον μύθο, ο Τειρεσίας περπατούσε στο όρος Κυλλήνη, όταν κατά λάθος είδε δύο φίδια την ώρα που ζευγάρωναν. Τα φίδια εξαγριώθηκαν από την αδιακρισία του Τειρεσία και του επιτέθηκαν. Εκείνος για να αμυνθεί, χτύπησε με το ξύλο που κρατούσε το ένα από τα δύο και το σκότωσε. Ήταν το θηλυκό και αμέσως ο Τειρεσίας μεταμορφώθηκε σε γυναίκα. Ήταν μάλιστα τόσο όμορφη, που έγινε περιζήτητη εταίρα της εποχής. Μετά από εφτά χρόνια η εταίρα βρέθηκε στο ίδιο σημείο του βουνού και η σκηνή επαναλήφθηκε. Ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά της δύο φίδια που ζευγάρωναν, αλλά αυτή τη φορά η γυναίκα σκότωσε το αρσενικό και έτσι την ώρα που το φίδι ξεψυχούσε, ο Τειρεσίας έγινε και πάλι αρσενικός. Έτσι ο μετέπειτα ξακουστός μάντης, έζησε για εφτά ολόκληρα χρόνια ως γυναίκα και η γνώμη του στη διαφωνία του Δία και της Ήρας, ήταν αξιόπιστη.

Λατρεία
Σε όλη την Ελλάδα λάτρευαν τη θεά. Οι ναοί προς τιμήν της Ήρας είχαν το όνομα Ηραίον. Σημαντικά κέντρα της λατρείας της ήταν το Άργος και η Σάμος, αλλά λατρευόταν και στην Τίρυνθα, στην Κόρινθο, στην Επίδαυρο, στα Μέγαρα, στις αρκαδικές πόλεις Ηραία, Μαντίνεια, Μεγαλόπολη, Στύμφαλο, στην Ολυμπία, στη Σπάρτη, στην Πάρο, στη Δήλο, στην Αμοργό, στη Θήρα, στην Αστυπάλαια, στην Κω, στη Ρόδο, στην Κρήτη.

Η λατρεία της Ήρας είχε ως κύριο κέντρο την πόλη του Άργους, όπου βρισκόταν και ένας μεγαλοπρεπής ναός. Είναι ένας από τους αρχαιότερους περίστυλους ναούς του κόσμου! Ο μύθος θέλει να έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή εδώ ο Κλέοβις και ο Νίτωνας, δύο αδέλφια που έσυραν την άμαξα της μητέρας τους για μια τεράστια απόσταση για να πάρουν μέρος στην γιορτή προς τιμή της Ήρας και έτσι ξεψύχησαν από την εξάντληση, κερδίζοντας όμως μια θέση στον ουρανό. Οι κολώνες του πανάρχαιου αυτού ιερού μαρτυρούν με το μέγεθός τους την τεράστια σημασία του.
Στο Ηραίο του Άργους υπήρχε το ωραιότερο άγαλμα της Ήρας, έργο του περίφημου γλύπτη Πολύκλειτου. Ήταν χρυσελεφάντινο και αποτελούσε ένα θαύμα της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Ο θρόνος της Ήρας ήταν χρυσελεφάντινος. Η θεά κρατούσε στο ένα χέρι της το σκήπτρο και στο άλλο το ρόδι. Στο διάδημα της παριστάνονταν οι Ώρες και οι Χάριτες.

Στην Ολυμπία, δίπλα στο ναό του Δία, υπήρχε επίσης ένας ναός της Ήρας, το Ηραίο. Εκεί τιμούσαν τη θεά με διάφορα επίθετα, όπως Ιππία, Αμμωνία και Ολυμπία. Στη Σπάρτη τιμόταν ως Αργεία και Αιγοφάγος.

Ήταν θεά του παλιού μητριαρχικού τύπου. Η προέλευση της λατρείας της Ήρας βρίσκεται στους πελασγικούς πληθυσμούς, σαν μια θεότητα της φύσης και της γονιμότητας.
Πριν τη σύνδεση της με το Δία, η θεά αντανακλούσε στις τοπικές λατρείες τα τρία στάδια της ζωής μιας γυναίκας. Την παρθένα (παιδί), την ολοκληρωμένη (τελεία) και τη χωρισμένη γυναίκα (χήρα). Όταν παντρεύτηκε το Δία έγινε η Ήρα Τελεία.
Η Αφροδίτη και η Άρτεμις συνδέονταν λατρευτικά με την Ήρα. Η Αφροδίτη κάλυπτε τη σεξουαλική όψη του γάμου, η Ήρα τη θεσμική όψη και η Άρτεμις τη ζωή των κοριτσιών πριν το γάμο.

Προς τιμήν της Ήρας γίνονταν γιορτές σε πολλές πόλεις της αρχαίας Ελλάδας και ονομάζονταν Ηραία. Τα λαμπρότερα Ηραία γίνονταν στο Άργος, τη Σάμο και την Ολυμπία.

Στο Άργος γιόρταζαν τα Ηραία που τιμούσαν τον ιερό γάμο της Ήρας με το Δία. Τελούνταν στην αρχή της άνοιξης σε τρεις ναούς της πόλης. Ο πρώτος ναός βρισκόταν στο δρόμο για την ακρόπολη κοντά στο στάδιο που γίνονταν οι αγώνες της γιορτής. Ο δεύτερος ναός ήταν εκείνος της πόλης, από τον οποίο ξεκινούσε η πομπή προς τον τρίτο ναό μεταξύ Μυκηνών και Άργους. Στην πομπή συμμετείχαν επίλεκτοι ένοπλοι έφηβοι με επικεφαλής το νικητή των αγώνων. Ακολουθούσαν οι Ιέρειες της Ήρας, ενώ η Αρχιέρεια ερχόταν πάνω σε άρμα που το έσερναν δυο λευκά βόδια. Μετά ακολουθούσε ο Ιερός Γάμος που ήταν αναπαράσταση του Θείου Γάμου. Το ξόανο της θεάς στολίζονταν με πέπλα και κοσμήματα νύφης. Μαζί με την Ήρα, απέδιδαν τιμές και στο θεό Διόνυσο.

Στη Σάμο γιόρταζαν προς τιμή της κάθε χρόνο τα Τόναια ή Τόνεια, όπου μετέφεραν στην παραλία το λατρευτικό της είδωλο που έστεκε στον πάντα ανοικτό ναό της, το καθάριζαν και τοποθετούσαν μπροστά του ένα γλύκισμα. Όσοι μετείχαν στη γιορτή φορούσαν στεφάνια από λυγαριά και δάφνη.

Η θεά συνδεόταν και με άλλα φυτά, όπως η αχλαδιά, αφού με το ξύλο της είχε κατασκευαστεί το λατρευτικό της άγαλμα στο Ηραίο του Άργους, το ελίχρυσο, το ρόδι και ο κρίνος. Σύμβολο της θεάς επίσης ήταν το παγώνι, στο φτέρωμά του θεωρούνταν πως είχε τα μάτια του Άργου, που φρουρούσε την Ιώ.

Λατρευτικά επίθετα της Ήρας
Aερόμορφος, Aθάνατος, Aιγοφάγος, Αιδοίη, Aκραία, Aκρία, Aλαλκομενηίς, Aλέα, Aλέξανδρος, Aλλοπρόσαλλος, Aμείλικτος, Aμήχανος, Aμμωνία, Aνθεία, Aπατήλιος, Aπτοετής, Aργεία, Aργολίς, Αργυρόθρονος, Aρχηγέτης, Aστύοχος, Aυτόγονος, Aφροδίτη, Bακχιάς, Bαρύζηλος, Bαρύθυμος, Bαρύκτυπος, Bαρύμηνις, Bασίλεια, Bασιλίς, Bουναία, Bοώπις, Γαμηλία, Γαμήλιος, Γαμοστόλος, Γλαυκώπις, Διρφύα, Δολόμητις, Δολοπλανής, Δολόπλοκος, Δολορραφής, Δολοφρονέουσα , Δύσμαχος, Δυσμήχανος, Eιλείθυια, Eλεία, Eξακεστήρ, Eρατώπις, Eύβοια, Eυεργεσία, Eυρωπία, Zευξιδία, Zηλήμων, Zηλομανής, Zυγία, Hερόμορφος, Hεροφοίτοις, Hνιόχη, Ηύκομος, Θαλαμηπόλος, Θελξινία, Iμβρασία, Iμβρασίη, Iναχίς, Iπνουντίς, Iπνουσία, Iππία, Κακοεργής, Καλλιστέφανος, Κανδρηνή, Κελαδινή, Κιθαιρωνία, Κουροτρόφος, Κυδίστη, Κυδρή, Κυρία, Κυρίτης, Λακεδαιμονία, Λακινία, Λευκώλενος, Μάκαιρα, Μεγαλοσθενής, Μεγασθενής, Μεγιστοάνασσα, Μειλιχία, Μισόθρονος, Νυμφευομένη, Νύμφη, Ξανθά, Oλυμπία, Oλυμπιάς, Oμφαλητόμος, Oπλοσμία, Oυρανία, Παις, Παμβασίλεια, Πανδαμάτειρα, Πανεπόψιος, Πανομφαία, Παντογένεθλος, Παντογένεθμος, Παρθενία, Παρθένος, Πεδιώ, Πελασγιάς, Πελασγίς, Ποικιλόμητις, Πολεμητόκος, Πολιούχος, Πολυμήχανος, Πολυώνυμος, Πορφυρόζωνος, Πότνια, Πρέσβεα, Προδρομία, Πρόσυμνα, Πρωτόθρονος, Πύννα, Pησκυνθίς, Σαμία, Σκαπτούχος, Συζυγία, Σώτειρα, Tαυρώπις, Tελεία, Tελχινία, Tιτηνιάς, Tροπαία, Yπερχειρία, Yψαύχην, Φερέσβιος, Xήρα, Xρυσηλάκατος, Xρυσόθρονος, Xρυσοπέδιλος, Χρυσόπεπλος, Ωκυπέδιλος, Ωρόλυτος.

Ορφικός Ύμνος προς την Ήρα
Κυανέοις κόλποισιν ἐνημένη, ἀερόμορφε, ῞Ηρα παμβασίλεια, Διὸς σύλλεκτρε μάκαιρα, ψυχοτρόφους αὔρας θνητοῖς παρέχουσα προσηνεῖς, ὄμβρων μὲν μήτηρ, ἀνέμων τροφέ, παντογένεθλε· χωρὶς γὰρ σέθεν οὐδὲν ὅλως ζωῆς φύσιν ἔγνω· κοινωνεῖς γὰρ ἅπασι κεκραμένη ἠέρι σεμνῶι· πάντων γὰρ κρατέεις μούνη πάντεσσί τ᾽ ἀνάσσεις ἠερίοις ῥοίζοισι τινασσομένη κατὰ χεῦμα. ἀλλά, μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια, ἔλθοις εὐμενέουσα καλῶι γήθοντι προσώπωι. ἀλλά, μάκαρ, καθαραῖς γνώμαις μύσταισι συνέρχου, φαύλους δ’ ἐκτοπίους θ’ ὁρμὰς ἀπὸ τῶνδ’ ἀπόπεμπε.

Καθισμένη σε γαλάζιους κόλπους, αερόμορφη συ Ήρα πού είσαι βασίλισσα των πάντων, μακαρία σύζυγος του Διός, και προσφέρεις στους ανθρώπους ήπιες αύρες, πού τρέφουν τις ψυχές είσαι μητέρα των βροχών, τροφός των ανέμων, έχεις γεννήσει τα πάντα. Διότι χωρίς εσένα κανένα γενικώς πλάσμα δεν γνωρίζει τη φύση της ζωής διότι συμμετέχεις σε όλα συγκερασμένη με τον σεβαστό αέρα. Διότι μόνη εσύ είσαι κυρίαρχος όλων καί όλων είσαι βασίλισσα καί με αέρινες ορμητικές κινήσεις λούζεσαι στα νερά. Αλλά συ ή μακαρία θεά πού έχεις πολλά ονόματα και είσαι ή βασίλισσα πάντων είθε να μας έρθεις ευμενής με ωραίο χαρούμενο πρόσωπο.

Πηγή :

ramnousia.com, wikipedia.org, theogonia.gr, mixanitouxronou.gr, https://netnews.eu/